trzebić

trzebić
trzebić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, trzebićbię, trzebićbi, trzebićbiony {{/stl_8}}– wytrzebić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o drzewach, krzewach, lasach: wycinać, rąbać, ścinać, przerzedzać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzebić bór. Wytrzebić świerki. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o zwierzętach: tępić, zabijać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzebić szkodniki. Wytrzebić dziki. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'usuwać gruczoły płciowe u zwierząt tucznych, zwłaszcza u samców; kastrować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzebić wieprze. Wytrzebić koguta. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'usuwać, niszczyć (w odniesieniu do pojęć abstrakcyjnych) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzebić zło. Wytrzebić nienawiść. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • trzebić — ndk VIa, trzebićbię, trzebićbisz, trzeb, trzebićbił, trzebićbiony 1. «usuwać, wycinać poszczególne drzewa w lesie; przerzedzać las» Trzebić las, puszczę. 2. «tępić, niszczyć, wybijać zwierzynę» Trzebić lisy, wilki. Zwierzyna była niemiłosiernie… …   Słownik języka polskiego

  • тереб — расчищенная от кустарника под пашню земля , арханг. (Подв.), тереба мн. покосы, луга , олонецк (Кулик.), болотистое, окруженное лесом место , арханг. (Подв.). Сюда же теребить корчевать, чистить , укр. теребити, тереблю чистить, шелушить , блр.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • требовать — требую, укр. требувати пробовать, испытывать , др. русск. трѣбовати быть потребным , трѣбъ потребный , трѣбѣ быти быть нужным , ст. слав. трѣбовати δεῖσθαι, χρήζειν (Супр.), трѣба θυσία (Супр.), болг. треба треба, общественное дело , трябвам я… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • kastrować — ndk IV, kastrowaćruję, kastrowaćrujesz, kastrowaćruj, kastrowaćował, kastrowaćowany 1. «wycinać, usuwać gruczoły płciowe; trzebić, rzezać» 2. «usuwać z pąków kwiatów rośliny macierzystej pylniki przed ich dojrzeniem i pęknięciem» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • las — m IV, D. u, Ms. lesie; lm M. y «naturalny lub wyhodowany przez człowieka zwarty zespół roślinności z przewagą roślin drzewiastych i ze swoistą fauną» Ciemny, zielony las. Gęsty, nieprzebyty las. Las iglasty, liściasty, mieszany, sosnowy.… …   Słownik języka polskiego

  • tępić — ndk VIa, tępićpię, tępićpisz, tęp, tępićpił, tępićpiony 1. «prowadzić akcję zmierzającą do zgładzenia, wytrzebienia, zniszczenia czegoś; niszczyć, trzebić; prześladować, zwalczać coś, występować przeciw komuś, czemuś» Tępić chwasty, muchy,… …   Słownik języka polskiego

  • trzebienie — n I rzecz. od trzebić Trzebienie lasów. Trzebienie zwierząt …   Słownik języka polskiego

  • ИСТРЕБИТЬ. — Из ст. сл. яз. В ст. сл. яз. образовано с помощью преф. из от тр кбити (ср. польск. trzebic вырубать, истреблять ), восходящего к тому же слову, что и вост. сл. теребить (ср. диал. знач. теребить дергать ) …   Этимологический словарь Ситникова

  • wytrzebić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trzebić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”